09 aug Als bonusmoeder mag je er zijn!
IK MAG ER ZIJN
Onlangs sprak ik met een moeder van een dochter van 2 jaar en bonusmoeder, zoals zij zichzelf omschreef van 2 puberkinderen.
Zij zat met haar handen in het haar. In haar beleving was alles dat zij deed niet goed volgens haar bonus puberkinderen.
Sinds 4 jaar hebben haar partner en zijn ex-vrouw co-ouderschap wat maakt dat de puberkinderen de ene week bij hun wonen en de andere week bij hun moeder.
Na al veel tips en tricks te hebben toegepast en opvoedboeken te hebben gelezen kwam ze bij mij en adviseerde ik haar om een -1 op- 1 opstelling te doen.
Deze moeder is zelf eind dertig en werd op haar 34 e bonusmoeder van toen beginnende pubers terwijl ze zelf nog geen moeder was.
Een mega grote verandering en zoektocht voor haar. Wat is haar plek? Wanneer wel of niet bemoeien met de opvoeding, wat te doen met brutale monden en al die zooi van deze kinderen.
Zij heeft moeite met de grote monden en ook dat ze het idee heeft dat ze niet luisteren en zij er niet toe doet voor hen.
Ze merkte dat ze steeds meer geforceerd de goedkeuring en erkenning van haar bonuskinderen probeerde te krijgen en dat werkte helemaal averechts ervaarde ze.
Ze had het idee dat ze voortdurend uitgelachen werd. Met regelmaat checkt ze bij haar bonuskinderen zijn jullie wel blij met mij? Ze voelt zich steeds onzekerder worden en ook in haar moederschap naar haar 2 jarige dochter.
Ik besprak met haar dat kinderen niet voor een scheiding kiezen. Kinderen zijn altijd loyaal aan hun ouders dus ook hun moeder. Als bonusmoeder wordt je nooit hun moeder, ze hebben nl al een moeder.
En natuurlijk is het heel begrijpelijk dat je aan je bonuskinderen vraagt zijn jullie wel blij met mij?
Maar is het een vraag die heel lastig voor kinderen is en niet relevant.
Wat maakt dat je deze vraag stelt aan deze kinderen? Daar zijn we mee aan de slag gegaan en kwamen al snel bij de essentie, de kern, haar pijn uit haar kindertijd. “mag ik er wel zijn”
Dit resoneerde enorm met haar.
Ik wil gezien worden ook door mijn bonuskinderen. Dat stelt mij gerust. Ik vraag ook regelmatig of ze iets willen doen voor mij en als ze dat doen voor mij voel ik me door hun gezien!!
Zijn het onze (bonus) kinderen die ons moeten zien?
Dit kwam in het eerste gesprek tijdens de intake en het maken van een genogram ter sprake.
In de 2e sessie deden we een familieopstelling -1 op – 1 . Ik werk dan met vloertegels en cliënt staat dan in haar eigen opstelling.
Tijdens de opstelling kreeg zij veel inzichten. Een hele reis van verkennen, herkennen en erkennen.
Haar eigen moeder was door haar lot emotioneel afwezig in haar kindertijd. Als jongste dochter is zij veel gaan dragen (dragen van het lot van haar moeder) en haar best gaan doen om wel gezien te worden door haar moeder en er daarmee te mogen zijn.
Uit magische liefde doe je dat, op een onbewuste laag, maar is geen en een te zware taak voor een kind.
In haar eigen (samengestelde) gezin ging ze onbewust hetzelfde doen. Wilde gezien worden door haar kinderen door heel erg haar best te gaan doen en had daar haar eigen mechanisme voor ontwikkeld.
Door deze bewustwording, het loslaten van het lot van haar moeder, door te gaan staan op haar eigen plek van jongste dochter, haar moeder volledig aan te nemen met alles dat er was en niet was kon zij ook zichzelf volledig erkennen.
Ze werd zich bewust dat zij voortdurend door haar bonuskinderen gezien wilde voelen en dat dat haar stukje was.
En zag ook dat dat voor kinderen als een claim voelt en al helemaal pubers voelen dit haarfijn aan en reageren hier op. Hetzij door heel recalcitrant te worden (je bent mijn moeder niet, doe het lekker zelf, grote mond, etc of heel erg pleasend te worden.
In haar gezin speelde m.n. het eerste.
Na 4 weken hadden we een 3e sessies waar we in terugblikten en keken naar hoe het nu was.
Altijd zo’n mooi moment!
Ze voelde zich heel duidelijk op haar plek staan. Als dochter van haar ouders, als moeder van haar 2 jarige dochter, bonusmoeder van 2 pubers en partner van.
Ze nam haar eigen verantwoordelijkheid, er was rust gekomen ze voelde zich niet meer onzeker, ze stelde haar grenzen en die werden gerespecteerd ook door de pubers.
IK MAG ER ZIJN!
Ik ben dus ik besta. Waren haar laatste woorden in het telefoongesprek.:)
Herken je dit en wil je daar je stapjes in gaan zetten of meer info hebben bel of mail me dan.
Angèle Babeliowsky
Tel: 06-41912628
Email: angele@angelebabeliowsky.nl
www.angelebabeliowsky.nl