13 sep Dag van de scheiding
Dag van de scheiding
Ik kan best wel iets vinden van al die ‘ dagen van de……….’
Maar de dag van de scheiding kan naar mijn idee niet genoeg aandacht voor zijn omdat er nog altijd ondanks de vele hulpverlening en coaching en therapie die er bestaat, veel leed en complexiteit is. De kinderen , de volwassenen van de toekomst, hebben daar het meeste last van.. Voor hen is het vaak het eerste trauma dat ze meemaken in hun leven.
Een dag om even stil te staan als gescheiden ouder waar sta ik nu, hoe vind ik dat het gaat, waar kom ik vandaan en waar wil ik heen. Hoe gaat het met onze kinderen en kunnen we samen ouders blijven en heb ik de andere ouder kunnen loslaten. En niet om jezelf vervolgens te veroordelen maar om je zelf een grote schouderklop te geven of aan te moedigen je stapjes te blijven zetten.
Niet alleen voor de gescheiden ouder zelf maar ook als naasten of vrienden is het helpend als er deze dag weer even stilgestaan wordt wat je voor de ander in een gescheiden situatie kan betekenen. Soms heb je verhalen al vaak gehoord en klinken ze misschien wel steeds hetzelfde en merk je dat je een beetje bent afgehaakt. Of wil je geen partij kiezen voor een van de partners. Kijk dan juist op deze dag eens of je alleen maar een luisterend oor kan bieden of vraagt waar behoefte aan is i.p.v. het geven van een goed bedoeld maar ongevraagd advies.
En dit ook naar de kinderen doet en dan niet zozeer in de directe vraagstelling maar wel kijkt naar wat laat het zien en horen en wat heeft het van mij nodig of kan ik daarover in gesprek gaan met de ouder. Kan ik de ouder(s) daar bij helpen. En dat is niet makkelijk want we weten allemaal hoe het is om door een andere ouder geïnformeerd te worden over het gedrag van ons kind, dat is glad ijs. Helpend is om het belang van het kind voorop te stellen.
Als je van jarenlang liefdespartners te zijn geweest naar alleen samen ouders zijn gaat, loop je vaak een lange weg. Een weg van vallen en opstaan en naar de kern gaan en loslaten van wat er was.
Heb je al veel gedaan om de ander los te laten maar lukt het niet blijven er veel conflicten en emoties bestaan kan het zijn dat er op een diepere laag nog veel speelt in jullie familiesysteem.
Bijv. dat partnerschap en ouderschap nog dezelfde plek hebben en er geen afscheid van het partnerschap is genomen.
Voor kinderen is het heel belangrijk om duidelijkheid te krijgen over dat ouders op hun plek blijven staan. Anders zullen zij de lege plekken gaan opvullen. Je kunt dan denken dat een zoon op de plek van vader gaat staan of een dochter op de plek van moeder. Of een kind tussen ouders gaat in staan en gaat bemiddelen tussen jullie. Iedereen heeft zijn eigen plek in het familiesysteem en ga je daar vanaf, heeft dat veel consequenties voor het gedrag en de ontwikkeling van je kind en jullie verbinding.
Kinderen kunnen daar veel last van hebben. In andere gevallen kunnen kinderen door de overmatige stress besluiten de andere ouder niet meer te willen zien om zo van de stress af te zijn. Maar willen ze dat echt? Dat is de vraag. Je blijft altijd kind van 2 ouders en als ouder blijf je altijd vader of moeder van je kind.
En van buitenaf lijkt het allemaal zo duidelijk en makkelijk maar als je er middenin zit is het een enorme klus en handelt iedereen altijd met de beste bedoelingen.
Ben je toe aan een volgende stap en wil je echt loslaten en op je plek van ouder blijven staan en samen moeiteloos ouders kunnen blijven kijk dan eens of een individuele familieopstelling iets voor je is.
Door een individuele opstelling te doen wordt vaak door het leggen van tegels, die familieleden vertegenwoordigen, vaak snel duidelijk wat er speelt en wat er nodig is.
“Antwoorden liggen vaak voorbij de woorden”
