30 nov Help, mijn ex gaat trouwen!
Onlangs zat ik in de wachtkamer voor mijn jaarlijkse controle en ving een gesprek op dat mij inspireerde tot het schrijven van dit blog.
Ik hoop dat ik jou als gescheiden ouder daar mee kan inspireren.
Een moeder die haar moeder de wachtkamer in begeleidde had vlak voor dat ze binnenkwam een appje van haar ex gekregen. Uit het telefoongesprek dat ze voerde met een vriendin maakte ik op dat ze een vervelend appje had gekregen. Een bericht dat haar enorm verdrietig maakte.
Haar ex, met wie ze 3 puberkinderen heeft, had haar per app laten weten dat hij zich ging verloven met zijn nieuwe vriendin. Ze wonen een jaar samen. De moeder voegde er direct aan toe ze zal dus wel zwanger zijn! Het kwam als een enorme schok, wat zo goed te begrijpen is.
Temeer omdat dit via een appje in 1 zin gecommuniceerd werd.
Hoe mooi dat ze direct een vriendin belde om het te delen en ook met haar moeder die bij haar zat in de wachtkamer.
Daaruit blijkt dat scheiden doe je wel alleen maar door het te delen kan verdriet soms wat zachter worden en het idee geven dat je het niet helemaal alleen hoeft te dragen.
Vervolgens belde ze haar dochter. En dit gedeelte maakte dat ik dacht, ja zo makkelijk gaat dat dus en ook dit is zo goed te begrijpen. De vraag die bij mij op kwam en waar ik met mijn cliënten vaak gesprekken over heb, is of het ook goed voor je kind is.
Ze belde haar kind met de vraag hoe het ging en bleef de vraag herhalen gaat het ECHT goed met je? Vervolgens begon ze over zichzelf, over het appje, het enorme verdriet, de schok en vele oordelen over haar ex. de vader van deze dochter.
Oordelen als, dit is toch veelste vroeg, wat doet hij jullie aan, ze is veelste te jong voor hem etc.
Oordelen die iedereen hebben, begrijp me goed. Maar wat blijkt hier uit?
Hier blijkt uit dat er bij moeder nog heel veel verdriet zit. Moeder haar ex nog niet 9helemaal) heeft kunnen loslaten.
En dat kost soms ook jaren. Jaren om je liefdesrelatie af te hechten en los te laten en samen alleen ouders te blijven.
En alleen jij kan daar zelf iets in doen, je ex niet en je kinderen ook niet.
Vervolgens ging moeder dochter bevragen (uithoren) over wanneer de verloving zou zijn en hoe en wat.
Dochter was nl. evenals zusjes al op de hoogte. Dat was een 2 e pijnpunt voor moeder. Ook zo goed te begrijpen.
Ik probeerde mij voor te stellen hoe dochter zich zou voelen op dat moment? En dat kan ik natuurlijk niet.
Wat ik wel weet zijn de volgende tips om samen ouders te blijven en kinderen zo min redenen tot loyaliteitsconflicten en schade te geven:
5 tips:
1. Communiceer altijd met elkaar als ouders en niet via kinderen
2. Communiceer altijd face to face over dit soort belangrijke boodschappen
3. Communiceer eerst met de ex partner om ook samen te kunnen beslissen hoe dit aan jullie kinderen te communiceren.
4. Jullie kinderen zijn 50% vader en 50% moeder d.w.z. als je een oordeel over de andere ouder hebt je ook een oordeel over een deel van je kind hebt. Wellicht een deel in je kind ontkent en/of je kind ook een deel in zichzelf gaat ontkennen.
5. Neem je eigen verantwoordelijkheid over jouw emoties en oordelen. Bespreek ze met een andere volwassene en bij voorkeur iemand die onpartijdig is. Want die bestie zou ook doordat jij zo belangrijk voor haar bent en ze jou zo veel pijn ziet hebben ook wel onbewust eens gekleurde adviezen geven.
Ik hoor velen denken ja makkelijk gezegd dit en mooie theorie maar bij ons kan dit echt niet. Dat is de vraag zeg ik dan altijd en ga in ieder geval voor het maximaal haalbare. De ander kunnen wij niet veranderen.
Vaak hoor ik, ja mijn kinderen zijn geen baby’s meer en mogen weten wat er in mij omgaat.
Ja. snap ik! Weet dat ook pubers hier heel gevoelig voor zijn. Geen één kind wil slechte berichten over de andere ouder horen. Hij of zij kan ze uiteraard wel zelf denken maar om dit van de andere ouder te horen is heel schadelijk.
En mooi dat jullie in jullie gezin delen en verbinding belangrijk vinden. Weet dat jij ook altijd de ouder bent en blijft. Steun hoef je niet bij je kind te zoeken. Dan word je op de diepe laag een behoeftige ouder en wil je van je kind ontvangen. Een kind gaat dat uit magische liefde aan jou uiteraard geven en weet dat dat niet de taak voor een kind is, ook niet voor een puber.
Je kind kan daar op reageren. Kan zich niet gezien voelen met zijn of haar gevoelens, overbelast voelen, opgezet tegen andere ouder voelen of tussen jullie in gaan staan en bemiddelen. Met alle gedragsgevolgen van dien.
En hé jij doet het niet fout hè!
Je bent alleen onwetend op dit stuk en hebt heel veel emoties. Een scheiding raakt je nl. in je diepste essentie en geeft heel veel pijn, trauma en rouw.
Herken je je in wat ik hier beschrijf en wil je er steun bij krijgen?
Plan dan een gratis kennismakingsgesprek van 30 minuten dan kijken we samen wat volgende stappen kunnen zijn.
JE HOEF HET NIET ALLEEN TE DOEN.
PS. mijn uitslag was goed:)